رای شعبه 30 دیوان عالی کشور
خلاصه جریان پرونده :
خانم الف در تاریخ 28/2/72 دادخوساتی به خواسته طلاق به طرفیت
آقای ب تقدیم دادگاه مدنی خاص تهران نموده و به شعبه 103دادگاه
مدنی خاص تهران ارجاع گردیده و توضیح داده که مدت 24 سال است با
خوانه ازدواج نموده دارای سه فرزند می باشد و خوانده در سال 66با
دختر بزرگ خود به سوئد رفته ودر سال 69 من وهسمر و دو دخترمان به
کشور سوئد رفتیم وشوهر که شیفته آزادی کشور سوئد شد حاضر به
بازگشت به وطن اسلامی نشد و مدت سه سال است مرا که زنی جوان هستم
با دو دخترم بلاتکلیف گذاشته و خرجی نداده و خقوق بازنشستگی را
هم نمی دهد و از دادگاه تقاضای طلاق کرده است در تاریخ 10/7/72
پرونده را با حضور خواهان و آقای ب وکیل خوانده رسیدگی نمود
خواهان اظهار داشت سه سال است شوهرم با ترک خانه و زندگی مرا
رها کرده و خود در کشور سوئد می باشد به علت عسر وحرج تقاضای
طلاق دارم آقای 000 وکیل خوانده اظهرا داشت عرایض من به شرحی است
که برادرم به شرح لایحه خود معروض داشته است و برادرم موافق به
طلاق است که طبق مقررات و قانون عمل شود دادگاه قرار ارجاع امر
به داوری را صادر می نمایدداوران موفق به سازش نشدند داور زوج
نوشته است زوجین از منسوبین من می باشند و آشنائی کامل دارد و
برای زوجه خرجی نمی دهد و نوشته است زوجه حدود دو ماه و نیم با
شوهرش در سوئد اقامت کرد ولی به علت فاسد و فرهنگ زندگی زوجه
به اتفاق بچه ها مراجعت نمود و تقاضای حضانت بچه ها و حقوق آنها
را دارد و حاضر به بذل مهریه و نفقه خود نیزبرای طلاق خلع می باشد
ونصایح مه هیچگونه اثری برای ادامه زندگی نداشته است دادگاه در
تاریخ 4/10/72 پرونده را با حبضور خواهان و وکیل خوانده رسیدگی
نمود خواهان خواسته اش را تکرار کرد و تقاضای حضانت دو فرزندخود
را نموده است آقای 000 اهظار داشت در مرحله اول وظیفه داوران
سازش و رفع کدورت بین زوجین بود داور زوجه اصلا" بامن تماس نگرفته
و عرض من این است که باعث ترک وطن از طرف برادرم خانواده زوجه
بوده است و زوجه به اتفاق زوج به سوئد رفته و پس از مدتی اقامت
زوجه با ترک سوئد و عدم تکین به ایران بازگشت لذا دلیلی برای
طلاق وجود ندارد زوجه اظهرا کردن من با شوهرم به سوئد رفتم دوماه
و بیست روز در آنجا بودم محیط آنجا را برای فرزندان دخترمساعد
ندیدم و با موافقت شوهرم به ایران برگشتم شوهرم گفت من برنمی گردم
دادگاه اقدام به صدور رای می نماید و به استناد ماده 1130 قانون
مدنی عسر وحرج را محرز دانسته و گواهی عدم امکان سازش صادر
می نمایدو می نویسد مهریه به قوت خود باقی است و حضانت فرزند به
مادر واگذار گردید پس از ابلاغ دادنامه آقای 000 وکالت ازآقای ب
از رای صادره تقاضای تجدینظر می نماید و در مورد حضانت فرزندان
مطالبی نوشتهاست و نوشته است که تعجب است چگونه دادگاه به اجرا
و عسر وحرج حکم صادر نموده است و به عرایضی که در جلسه دادگاه
به استحضار رسید، توجهی نکرد و عمل تجدیدنظر خوانده که در عسرو
حرج می باشد شاختگی است بلکه عدم تمکین است و مطالب دیگری نیز

می نویسد پس از انجام تبادل لایحه پرونده به دیوان عالی کشور
ارسال و به ا ین شعبه ارجاع می شود0

بسمه تعالی
به دادنامه تجدیدنظر خواسته در مورد مهریه که دادگاه در متن
حکم نوشته است مهریه به قوت خود باقی است ایراد وارد است زیرا
زوجه در جلسه مورخه 4/10/72 در دادگاه اظهار دشاته است که مهریه
را هم نمی خواهم و داور زوج که به گفته خود از منسوبین زوجین
می باشد آقای ج ضمن اعلام نتیجه داوری برگ 37 پرونده نوشته است که
زوجه حاضر به بذل مهریه ونفقه خود برای طلاق خلع می باشدودادنامه
که بدون توجه به مراتب فوق اصرار یافته است نقض می شود و مقرر
می دارد پرونده برای رسیدگی به یکی دیگر از شعب دادگاههای مدنی
خاص تهران ارسال می گردد0

مرجع :
کتاب قانون مدنی درآئینه آراء دیوان عالی کشور حقوق خانواده
تالیف یداله بازگیر ، جلددوم ،انتشارات فردوسی ،چاپ گیتی / 78
چاپ اول
166